Met een groepje van de Belgische Alpenclub gaan we naar Pakistan. Daar splitsen we in 2 groepen. De eerste groep gaat een trekking maken met oa Gondoghoro Peak en langs het K2 basiskamp.
De tweede groep met Geert, Yannick en Sven gaat de Mustagh Ata ( vertaald father of ice mountains, vaak Muztagh Ata of Muztagata gespeld) beklimmen, op een halve dag over de grens in China. Deze 'wandelberg' wordt als de eenvoudigste 7500m berg beschouwd. Deze webpagina gaat over de Muztagh Ata beklimming.
Vervoer en logies zijn via North Pakistan Trekking geregeld, ook het chinese deel voor Mustah Ata.
We reizen over de Karakorum Highway, in feite een verharde (geen asfalt) verbindingsweg met China. De ruwe weg wordt regelmatig aangevallen door de natuur met landslides en weggespoelde bruggen als gevolgd. Improviseren en wachten is dan de boodschap.
We installeren ons in het basiskamp. De Chinese agent zorgt hier voor tenten en keuken (met verse groenten is ons beloofd). Van hieruit maken we lichte verkenningstochten om aan de hoogte te wennen, we zitten op 4450m hoogte, zo'n 350m lager dan de Mt-Blanc. Om de 7546m te bereiken gaan we 3 kampen installeren met zelf meegebrachte tenten. We doen dit jojo gewijs door hoog te wandelen, lager te slapen, terug naar BC, rust en met nieuwe lading tent en eten in etappes hoger op. Afhankelijk van het weer en hoe we ons voelen, vnl aanpassing aan de hoogte, kiezen we hoe we alles opbouwen, waar we slapen (hoog of laag).
Voor de finale klim gaan we alle kampen doorlopen, kamp 3 opzetten, dag erna toppoging en in de afdaling kamp 3 opbreken en slapen in kamp 2. We slapen bij voorkeur niet meer in kamp 3 omdat veel slapen er niet is op die hoogte.
Op de tekening zie je de berg met plaatsing van de 3 hoogtekampen. In die kampen moeten we sneeuw smelten en koken voor drinkwater en om te koken. We leven er van gevriesdroogde pasta varianten, bv de knorr pakjes, soepjes en knackebrood. We verwennen ons met snoep en powervarianten tijdens de zware inspanningen.
Elke stap wordt moeizaam op die hoogte, verhalen van 1 stap zetten, 4x ademen en dan de volgende stap hoor je vaak. Benieuwd wat dat gaat geven.
Het overzicht hieronder is maar een voorspelling, vooral het climbing gedeelte zal ter plaatse aangepast worden naar omstandigheden en conditie vd klimmers.
Tot binnenkort,
Geer, Yannick, Sven
Din 22 aug: Terug thuis.
korte update: We zijn alle 3 gezond en wel thuis. Het basiskamp in China was onze uitvalsbasis voor een 20-tal dagen. Samen met vele klimmers hebben we in stappen de kampen opgezet en bevoorraad, telkens hoog gaan wandelen en lager gaan slapen om te acclimatiseren. We hebben ons klimschema gewijzigd naar de omstandigheden van de berg en hoe we ons voelden. De 1ste toppoging hebben we afgebroken, 2 dagen later heeft Sven de top bereikt, een dag van 11u klimmen heen en terug. Helaas zonder uitzicht wegens wolken op de top, maar wel puur avontuur met opstuivende sneeuw die je voetsporen zachtjes uitwist terwijl je door de mist naar de volgende bamboepaal speurt om de weg te vinden. Als beloning komt de zon even piepen, zodat je de echte top met vlagjes kan vinden.
Het slechtere weer rond de berg was ook langs de Karakorum highway gepasseerd. De weg was meerdere dagen geblokkeerd door landslides van rotsen en modder. Wij hadden geluk en hebben maar 1x over rotsblokken met alle bagage moeten klauteren om vervolgens met ander vervoer verder te gaan. De karakorum highway is een sterk staaltje van een bergweg waarover een hele vallei bevoorraad wordt.
info en foto's volgen later.
mvg,
Sven
Zat 22 jul: De 3 klimmers Yannick, Geert en Sven zijn in Karimabad op weg naar Muztagh Ata. 1ste avontuur was vertrek. Het vliegtuig brussel-londen had een technisch mankement, iedereen van boord en zoeken naar alternatief. Wij moesten later naar Londen, kregen geen info of we verbinding naar Muscat of Islamabad zouden hebben.
In Londen werden we van kastje naar de muur gestuurd. 4 helpdesk verder bleek dat we naar een andere vlucht hadden moeten gaan, nu was het te laat. Erger, geen vluchten tot 8aug !. Paniek, bellen met reisbureau in Belgie, BMI maatschappij met gulfair voor oplossingen. Geen oplossing te vinden, tenzij stand-by naar Karachi zonder garantie op Islamabad. Dus terug naar Brussel de volgende ochtend, na een nachtje op Heatrow geslapen te hebben. Die nacht testte men ook het alarmsysteem meerdere malen.
Moe terug in Brussel rond de middag. Ondertussen had het reisbureau (dank U Eddy) met GulfAir en BMI contact gehad. Dan volgen er 3 zenuwslopende uren waaraan we puzzelden om gesplitst te reizen om meer kans op vluchten bij andere maatschappijen te hebben. We vinden 3 en later 6 plaatsen. 1 koppel beslist om de reis niet verder mee te doen.
We vertrekken nu terug naar Londen, in business, krijgen 1ste maal eten en drank op het vliegtuig. Doodmoe maar blij zijn we ruim op tijd voor de rechtstreekse vlucht naar Islamabad. Bij checkin krijgen we upgrades: Yannick en Sven hebben slaapzetels, Geert ruimere zitplaats. 's ochtends zonder problemen in Islamabad. De 5 anderen Gondogoro-la leden zijn reeds toegekomen, ze hebben de Pakistaanse gids wakker gebeld en transport staat klaar.
We zien allemaal vrolijke gezichten na de valse start en mogelijke annulering van de hele expeditie. We rusten in het hotel, wisselen geld, eten heerlijke Pakistaanse gerechten 's middags (zelfs spicy) en 's avonds in hotel waar we in de tuin eten.
De 3 klimmers vliegen naar Gilgit, met een militaire C-130 zoals het Belgisch leger er ook heeft. Puur avontuur, zittend in de laadruimte op zitnetten tussen de bagage al la stijl 'para commando'. Via Karakorum highway zijn we nu in Karimabad, geen gsm wel internet. De trekkers zijn 5u30 deze ochtend met mini bus vertrokken naar chilas, morgen gaan ze naar Skardu.
mvg, Yannick, Geert, Sven Tot ziens.
